Tag: Recensie

‘Nope’ is een scifi-horror die boeit, maar helaas ontspoort

De derde horror-film van regisseur/schrijver Jordan Peele stelt ondanks de hoge verwachtingen – voorgangers Us en vooral het Oscarwinnende Get Out (best original screenplay) zijn juweeltjes binnen het horrorgenre – niet teleur. Vooral de opzet van de verhaallijnen imponeren, naast de vloeiende, veelal humorvolle dialogen en het gevoelige filmwerk. De film creëert zelf echter hoge verwachtingen die het vervolgens niet kan waarmaken. Drie elementen vormen de driehoek waarop de vernuftige aanzet van Peeles vertelling berust: de eerste is het verhaal van de hoofdpersonen en protagonisten, broer en zus Haywood. De Haywoods zijn paardendressuurders wier paarden dienstdoen in de entertainmentindustrie. Ze zijn de nazaten van de beroemde afro-amerikaanse jockey die rijdend op een galopperend paard is vereeuwigd in het eerste bewegende filmpje van de geschiedenis. Meer daarover hier. De ingetogen Otis Haywood junior alias OJ (best supporting role-Oscarwinnaar Daniel Kaluuya) roept na de mysterieuze dood van zijn vader de hulp in van

Verder lezen…

‘Corsage’ is een prachtige, zwartgallige moord op het icoon ‘Sisi’

De film ‘Corsage’ neemt een even duistere als kunstzinnige blik in het leven van een keizerin Elisabeth -’Sisi’- van Oostenrijk. Wie een kostuumdrama verwacht waarin de rococo-eske pracht en praal van het Habsburgse rijk zich sierlijk krult rondom een Assepoesterig levensverhaal, komt echter flink bedrogen uit. De blozend jonge en mooie Sisi in de gloriedagen van de Habsburgse dubbelmonarchie zoals we kennen uit de Romy-Schneider-trilogie, is in deze film veranderd in een verwelkende bloem. De Oostenrijkse regisseur-scenarist Marie Kreutzer pleegt met deze film een 115-minuten durende moord op het icoon, en heeft als medeplichtige de majestueuze, hypersensitieve Sisi-vertolking van de Luxemburgse actrice Vicky Krieps. En dat is knap, want om een icoon te kunnen vermoorden, moet wat per definitie dood is (icoon) eerst tot leven worden gewekt. Dat lukt wonderwel, maar niet zonder kille kaalslag van alle romantische ziel en zaligheid die elke Sisi-verfilming doorgaans kleur geeft. We ontmoeten de keizerin op middelbare

Verder lezen…

Army of the Dead is een Z-film voor zombies

De nieuwe Zack Snyder is een zombiefilm. Dat kán Zack, dacht ik voorafgaand aan de tv-sessie. Want Zack maakte in 2004 een kundige remake van de ultieme Z-klassieker Dawn of the Dead. Na de magistrale Snyder-cut van Justice League (een orgasme van 4 uur lang voor de fans) dit jaar kon de next Zack bovendien alleen maar übertop zijn. Dit weekend is dan perfecte momentum voor een écht goede film in dit genre. Na alle slecht geanimeerde zombiefilms en langdradige series, verdient de menschheid meer dan ooit een sublieme vertoning, een visuele panacee die ons doet ontwaken uit onze eigen pandemische zombie-sluimer. De trailer is wauw-rauw, laat een mooi vervallen Las Vegas als plaats delict zien en belooft heel veel goudzuivere actie. Zitten dus, Netflix op, en een kleine twee en een half uur hersenloos staren naar het scherm. Heerlijk. De eerste vijftien minuten van de film bracht de verademing waarop

Verder lezen…